Door Albanië naar Macedonië

En toen veranderde het weer in de hele Balkanregio dramatisch en derhalve ook onze planning. Wandelen was geen optie en rijden door de bergen zeer gevaarlijk. Ik zag niets in Bosnië door hevige regelval gecombineerd met rukwinden en bliksem. En als ik de weg zag constateerde ik dat die weg had plaatsgemaakt voor rivieren en modderstromen waardoor ik soms geen enkele grip meer had. Het was beangstigend waardoor we besloten direct naar de kust te rijden van Montenegro via Dubrovnik (Unesco) en Durmitor later te doen. Een deels gebruikelijke maar opmerkelijke route van Bosnië naar Kroatië en weer door Bosnië en vervolgens weer Kroatië en dan Montenegro. Alleen bij de grens met de laatst genoemde keken ze daadwerkelijk in ons paspoort. We hadden een leuk appartement gevonden voor 2 nachten bij een familie in Kotor (Unesco), Montenegro, dat was gelegen op de steile heuvels aan de prachtige Bay of Kotor. De oude ommuurde historische binnenstad ligt prachtig aan de voet van een grote berg met op die berg de oude verdedigingsmuren. Zeer bijzonder. Helaas was het weer die dagen ook daar niet goed. De kuststrook van Montenegro is
bijzonder goed ontwikkeld maar in toeristisch perspectief is de gelijkenis met Kroatië groot. De wegen zijn relatief goed en bepaalde routes zeer indrukwekkend. Het land is geen lid van de EU maar de Euro is wel het betaalmiddel? Uiteindelijk zijn we vervolgens naar Durmitor NP (Unesco) naar het noorden van dit land gereden en hebben daar een paar dagen de meest dramatische landschappen gezien gevormd door gletsjers en rivieren en wandelingen gemaakt naar voortreffelijke uitzichtpunten waar je alleen kan dromen. Behalve van de 3 graden.

De route naar Macedonië ging vervolgens van Montenegro door Albanië. Het is weer heet geworden. We besloten de route in twee delen te rijden en te overnachten in de hoofdstad van Albanië, Tirane. Tijdens deze route reden we langs en Ostrog Klooster in centraal Montenegro. Geen woorden die de locatie van dit klooster beschrijven dus zie de foto. De grens met Albanië ging erg snel, achterbak open en weer een stempeltje en we zaten in het eens zo gesloten land. De weg hield wel gelijk op en door dit land rijden is een verhaal apart maar wel een uitdaging. Ik vind het zoals rijden door Turkije. In Albanië zagen we het eerste paard en wagen op de weg en de talrijke oude bunkers die hun eigen verhaal kennen. Goed opletten maar soms een fotootje tijdens het rijden voor de lezer thuis natuurlijk. Het is vaak gewoon een teringzooi. En die kleine roept maar: tuut tuut auto. De hoofdstad van Albanië is een drukke stad met een ruim opgezet centrum naar communistisch model. De periferie van de binnenstad vind ik wederom op Turkse steden lijken.

De route van Tirane naar Elbasan hoog door de bergen van Albanië rijd ik nooit meer. De AC op max en toch druppels op mijn voorhoofd maar Macedonië was de beloning. Bestemming bereikt. We blijven een kleine week in dit land en zitten nu in een mooi appartement in Ohrid (Unesco) met zicht op Lake Ohrid dat haar heldere water deelt met Albanië. Het oude deel van Ohrid heeft talrijke (byzantijnse) kerken en kloosters met grote fresco`s en oude iconen, opgravingen, amfitheaters en een kasteel. Een aantal prachtig aan het meer gelegen. Een wandeling van 5 uur leid je langs al dat moois. Morgen willen we wandelen in Galicia NP, niet ver van Ohrid.

Ik plaats nog wat foto`s.
Dikke zoen van ons uit Macedonië.