Nighttrain to Georgia

Na oud Bakoe te hebben bekeken werd ik in de vroege ochtend opgehaald door Emil. Niet met een jeep want dat vond hij niet nodig. Op het moment dat je Bakoe uitrijdt wordt de Ferrari een oude Lada, is er wel oproep tot het gebed en is het overal een zooitje. Emil is een vadsige, rustige en lieve man van mijn leeftijd waar ik een aantal dagen mee door de Kaukasus ging rijden. Maar Emil had geen flauw idee wat ik allemaal wilde zien en was eigenlijk een onhandige kluns. Ik moest hem niet alleen corrigeren op de hoofdwegen maar ook navigeren over besneeuwde landweggetjes in de bergen naar rotstekeningen, antieke steden, koperdorpjes en historische kerken. Hij had het naar zijn zin, maakte meer foto's dan ik en bedankte mij dat hij de mooie dingen in zijn eigen land kon zien. Wie is hier nu de gids en wie moet betalen? How bizar. Uiteindelijk navigeerde ik hem naar Sheki in een uithoek van Azerbeidzjan, in de besneeuwde bergen. Daar sliepen we in een authentiek, oud caravansarai hotel. Gelegen aan oude handelsroutes naar China. Alles was vies enzo maar ik sliep daar 2 nachten in historie. Emil moest ik altijd wakker maken. Het ochtendgebed heb ik hem niet zien doen.

Die dagen waren erg bijzonder en er is natuurlijk van alles gebeurd. Dat is het voordeel van Emil. De weg naar de moskee wist hij dan weer wel feilloos te vinden. Dan ging Emil efkes bidden. Soms deed ik mee voor de lol of voor echt of ik wachte even. In de dorpjes was alles spekglad en Emil gleed elke keer op zijn dikke kont en we hielden sneeuwballen gevechten. Soms speelde we even domino in een rokerig cafe. Hij was nationaal dominokampioen ofzo. Van Bakoe althans want de rest van het land mag niet meedoen. Soms reden we over gladde weggetjes langs de afgrond, gaf hij mij ineens de sleutel en ging hij zelf 100m lopen. Dan durfde hij er niet langs te rijden en mocht ik het weer oplossen. Echt een nepgids. Ik moest hem zelfs helpen Mekka te vinden met zijn kompas als hij ging bidden. De bezienswaardigheden waren echt heel mooi maar het was vooral de ervaring denk ik. Geen toerist gezien. Ik was overal welkom en het was heel indrukwekkend. Soms zagen de mensen mijn Planet die ook over Armenië gaat. Daar heb ik wel commentaar op gehad want dat is de vijand. Maar goed, avontuur was echt avontuur hier in de Kaukasus. En ik heb me natuurlijk rot gelachen om de situatie met Emil.

Na 6 uur rijden zette Emil mij af bij het treinstation in Bakoe. Een emotioneel afscheid na vooral zijn avontuur. Ik had een kaartje geregeld voor de nachttrein van Bakoe naar Tbilisi, de hoofdstad van Georgië. Vraag niet hoe. De rit van 15 uur ging prima. Heerlijk geslapen en de grens was gelukkig pas in de ochtend. Grappig te zien dat ze de halve trein openschroeven en dan verzegelen. Spiegels en honden. En dan alles nog een keer door de douane aan de andere kant van de grens.

In Tbilisi sliep ik nog twee nachten via Airbnb. Hier zijn de mensen christelijk maar de relatie met Azerbeidzjan is goed. Vandaar dat je vanuit Azerbeidzjan naar Georgië kan maar niet naar Armenië. De stad is erg charmant. Het oude centrum is prachtig gebouwd tegen de rotsen en de huizen hebben gekleurde houten balkons. Het staat vol oude orthodoxe kerken. Vandaag bekijk ik de stad nog en morgenochtend vlieg ik naar huis.

Ik plaats nog wat foto`s.

Groet,
Remi