Reizen door de Punjab

Alles gaat goed met mij alleen het reizen door India valt toch erg zwaar. Dit komt vooral door de zware miste die er een aantal dagen hing boven een zeer groot gebied en waardoor het vaak erg koud is. Gevolg was dat er geen treinen en vliegtuigen vertrokken. Ik heb toen mijn planning aangepast, per auto gereisd ipv de trein en ben vanuit Agra niet naar Jaipur gegaan. Ik heb o.a. het wereldwonder Taj Mahal (unesco) en Fort Agra (unesco) in Agra bekeken. Gelukkig vertrok de trein , nadat ik mijn spullen in Delhi had opgehaald, naar Amritsar op tijd. Mijn eerste treinreis ging best goed eigenlijk. In de duurdere klasse reizen welgesteldere Indiers. Een wereld van verschil met de straat. Omdat de trein naar Pakistan gaat waren er militairen met machinegeweren in de trein aanwezig. Omdat Amritsar vlakbij Kashmir ligt zie je ook wat militair materieel deze richting gaan omdat daar de afgelopen week is gevochten met terroristen.

Ik ben dus inmiddels de Indiase Punjab binnen getrokken. Het gebied van de Sikh`s, van stamhoofden en warlords. Een gebied van eeuwenoude historie en vete`s, op een snijvlak van zijderoutes. Een geschiedenis, een wereld, zo veel ouder en complexer dan die van ons. Naar verschillende boeken heb ik lang gedroomd van deze regio. Ik verblijf nu in Amritsar, dichtbij de grens met Pakistan, op een steenworp afstand van de eeuwenoude en fascinerende Pakistaanse stad Lahore. Hier, in de Punjab, begint het Midden Oosten en begint en eindigt een reis der giganten en legenden. Een reis die ik wil maken! Vanuit Amritsar de grens met Pakistan passeren, via Lahore over de machtige rivier Indus, Alexandria on the Indus, en dan noordelijk naar Peshawar afreizen. Vervolgens via de historische Kyberpass, een pas der kolossen, een pas waar bijvoorbeeld Josiah Harlan en Aleander de Grote in tijden van weleer doorheen zijn getrokken (een verbinding tussen Pakistan en Afghanistan), ten einde door Afghanistan via Jalalabad in Kabul te eindigen. Omdat mijn leger bestaat uit mijzelf, mijn zakmes en de hond die ik gisteravond heb gegeten, omdat er oorlog is en aanslagen zijn in Lahore en op de rest van de genoemde route, reis ik vanavond in tegengestelde richting in 25 uur naar Varanasi, een voor de Hindoes heilige stad gelegen aan een andere machtige rivier…… de Ganges.

Ik vind de Sikh`s eigenlijk best aardig. Ik denk ze hier, gezien de reacties, minder gewend zijn aan blanken. Sikhisme is een synthese tussen Hindoeisme en de Islam en de mannen hebben lange baarden en mooie tulbanden. De Punjab is een vruchtbaar gebied in pakistan en India en het thuisland van de sikh`s, Amritsar hun Mekka en De Gouden Tempel het heilige complex. Daar ben ik gisteren geweest, heel erg indrukwekkend en een beetje eng. Op blote voeten en met hoofddoek tussen honderden zingende Sikh`s in zo`n bizar mooi complex. Maar ik was welkom! :)

De laatste 40km. naar de grens (Attari) heb ik per auto afgelegd om daar naar een ceremonie te kijken bij het dagelijks sluiten van de grens (geen toerist ding want daar zijn er weinig van). Ik had vooraf geen flauw idee. Duizenden Indiers, een grote chaos, veel soldaten en ik werd door hen uit de rennende massa getrokken en door slagbomen geleid. Ik werd doorzocht en dacht dat het was afgelopen voor mij maar ik werd naar de beste tribune geleid. Een duel tussen India en Pakistan, vlak naast het hek, met vlaggen, muziek, leuzen en soldaten die over en weer elkaar aan het uitdagen waren onder luid gejuich van de menigte. Zij riepen Hindoestan! Hindoestan! De Pakistani, 50m verder aan de andere kant van het hek, waren hetzelfde aan het doen. Is dat gek of niet?! Het kan dus ook zonder bommen en raketten. Toen ik terugkwam zag ik een foto in de Hindoestan Times van raketten die de dag ervoor vanuit Pakistan zijn afgeschoten op Attari maar niet waren ontploft.

Ik heb net nog een partijtje cricket gespeeld met de jongens in het park, erg leuk. Helaas moet ik de Punjab verlaten. Ik plaats nog wat foto`s.

Groetjes uit de Punjab,
Rémi.