Descent from Java

We zijn drie nachten in een hotel met zeezicht in Pangandaran gebleven, over het strand met talloze kleine blauwe vissersbootjes gelopen en langs de stalletjes/vismarkten onder de palmbomen. Heerlijk gegeten in de avond en gezwommen in het zwembad en in de zee. De peninsula is erg heet, groen en vooral erg rustig omdat er bijna geen auto's rijden. Dat geeft een laid back gevoel onder een strak blauwe lucht aan de Indische Oceaan. We hebben Yuli een dag vrij gegeven en we zijn met hem een dag de omgeving gaan verkennen en naar oa de green canyon gereden. Prachtig natuurgebied waar we met een bootje doorheen zijn gevaren. Hij heeft ons niet toeristische fabriekjes laten zien en brengt ons naar plaatsen waar je anders niet zou komen. Ongeloofelijk hoeveel schade de tsunami hier heeft aangericht. Hij heeft ook sterke drank geritseld. Bonuspunten voor Yuli dus.

Van Pangandaran zijn we naar Yogjakarta gereden in Centraal Java. Een hippe stad met authentieke artcrafts, het culturele hart van Java. We zijn vier nachten in Yogjakarta in een leuke guesthouse gebleven met onze eigen tuin met goudvissen en prachtige planten. We hebben talloze hindoeïstische en boeddhistische tempels bezocht waaronder de Prambanan en Boroburdur uit de oude dynastieën. In de stad is het paleis van de sultan (kraton) en we hebben markten aan de rand van de stad bezocht. We zijn ook bij het dorp van Yuli uitgenodigd op het platteland nabij de stad. Bizar te zien hoe hij woont naast zijn koe, onder de mango en papayabomen en tussen de kippen en de rijstvelden. Een stapel stenen met een dak. Nee, wij slapen met de hele familie in 1 kamer. Het hele dorpje was uitgelopen om de witte mensen te zien en we maakte kennis met zijn vrouw en kinderen bij een kopje koffie. Heel interessant een dergelijke ervaring te mogen beleven. Bizar hoeveel schade en leed de aardbeving van 2006 heeft veroorzaakt. De aandacht die onze dochter krijgt wordt veel erger. Of we beginnen ons steeds meer te irriteren. Als ik even de andere kant op kijk staan er vijf aziaten met hun hoofd en vuile handen om haar heen. Voor hen is het een levende pop en ze willen haar uit de kinderwagen trekken, ook als ze slaapt en staan met camera's, telefoons en tablets om haar heen.

Vanuit Yogyakarta zijn we naar het geboortehuis van de moeder van Vivienne gereden in Purworejo. Een zoektocht mbv een getekende kaart van een oom, een brief met telefoonnummers en de hulp van Yuli en de halve wijk. Een heel leuk moment daar in die mooie wijk en ik miste alleen de camera's van een of ander Nederlands programma op tv drie. Het huis is inmiddels verbouwd en nadat Vief binnen heeft gekeken was de conclusie niet naar haar zin.

Ik constateer dat Java iets minder oriëntaals charmant is dan Indochina, beter gefaciliteerd en minder zwerfvuil heeft. De inwoners vind ik erg fijn, grappig en vriendelijk en de opdringerigheid bij de sites valt enorm mee. De islam is minder dominant aanwezig dan in het Midden-Oosten maar veelal wordt er om 04:00 al opgeroepen tot het gebed en de Javanen zwemmen met kleding aan. Ik heb ruim te tijd genomen en derhalve een week uitgetrokken voor Pangandaran en Yogjakarta. Er was vaak tijd om na een hete dag verkennen te zwemmen met Anna-Nyira en haar tijd te geven in een AC omgeving en eea te organiseren. Het gaat heel goed, veel beter dan ik had verwacht en anders improviseren we wat. We staan nu op het punt van vertrek naar de vulkaan Bromo. Een rit verder naar het Oosten en die we in twee dagen rijden. Onderweg stoppen we bij een belangrijke archeologische site Sangiran waar de prehistorische mens is opgegraven en bekijken nog wat van Solo. We zullen slapen aan de voet van Mt. Lawu vanwaar we naar Bromo rijden.

Ik plaats nog wat foto's.
Kus van ons.