Carnaval in Brazil

Ik ben al bijna een week in Brazilië. Afgelopen zaterdag vloog ik alleen naar Rio de Janeiro, Brazilië. Ik kwam er pas later achter dat het precies carnaval is in deze stad. Het grootste feest op deze aarde, een feestende mierenhoop van miljoenen mensen die elke dag en avond een week lang in parade door de straten gaan met opzwepende sambadrums. Bizarre verkleedpartijen, vuurwerk en confetti, complete gekte, totaal van god los. Het is een competitie tussen sambascholen waarbij alles mag en kan. Hoe kan hier zo worden gefeest en in Congo zo worden gemoord. Is in Oman alles verboden en hier alles toegestaan. Een bizarre ervaring in een vreemde wereld. But I never touch the cookie jar.

Gelukkig kon ik overdag de stad bekijken zonder te veel problemen agv het feest en ik heb hier drie nachten geslapen. Een wereldstad gelegen aan de blauwe zee van de South Atlantic, tussen karstgebergte en mooie baaien met jachthavens. Copacabana beach. Het is heet en moet even wennen aan weinig kleding en slippertjes maar 33 ik best lekker. Ik ben naar dat beeld geweest (Cristo Redentor/new wereldwonder) met een treintje en elders met een kabelbaan naar Mt. Acucar voor uitzonderlijk mooie city views. Ik heb o.a. centro bekeken met zijn koloniale architectuur, gewandeld door wijken en parken. Het nadeel van carnaval is dat de stad een vuilnishoop is, mooie pleinen zijn verkracht met afval, dixies, podia en hekwerken om koloniale gebouwen. Ik moest wel voorzichtig zijn want Rio kan ook niet vriendelijk zijn. Ze zijn hier druk bezig met de organisatie van een of ander sportevenement. Maar volgens mij is schaatsen net geweest.

Na bovengenoemde exercitie heb ik een binnenlandse vlucht genomen (2uur) met een sambahoofd naar Foz do Iguazu (2 nachten) omgeven door subtropisch regenwoud en derhalve klam en heet als de zon schijnt (dan moet je echt schuilen). Een drielandenpunt aan de grens met Paraguay en Argentinië, drie landen die worden gescheiden door een samenloop van twee groten rivieren en waar ik heb gestaan. Majestueus! Dit gebied is ook een plek waar de Parana river in de aarde stort en een van de grootste watervallen op aarde wordt in het nabijgelegen NP. Het stadje is meer Braziliaans maar best georganiseerd en geen chaos etc. Zoals elders in Zuid Amerika. Maar ik zit in het binnenland van Brazilië en dit is geen Rio.

De dag dat ik de watervallen heb bezocht zal ik niet snel vergeten. Wat een geweld omgeven door de klamme jungle, nevel en heel veel water. Een kloof in de aarde waar een machtige rivier Rio Parana zijn weg vindt in de Devils Throat. Een spektakel van meerdere aaneengeschakelde watervallen geclassificeerd als new natuur wereldwonder. Het park aan deze zijde is goed gefaciliteerd met vlonders en viewpoints en een heuse parkbus. Ook nog een vogelpark bezocht. Heerlijke dag.

Morgen loop ik met mijn backpack op mijn rug van Brazilië naar Argentinië waar ik ook de Argentijnse kant van de watervallen ga bekijken en ga wandelen door de jungle. Ik hoop dat de Argentijnen net zo fijn zijn als de Brazilianen. Petje af! Daarna vlieg ik van het meest Noordelijke puntje naar het meest Zuidelijke puntje van Argentinië (4 uur), de meest zuidelijke stad van deze aarde waar de Andes de Pacific ontmoet en Antarctica aan je voeten ligt, Ushuaia. Zo'n 30 graden kouder. Op zoek naar de route van de Baegle, het schip waar Darwin zijn reis mee maakte. Het voordeel van reizen over de lengtegraad is geen tijdsverschil maar het nadeel is verschillende klimaten en derhalve een volle backpack. Van tropen naar zee, land en poolklimaat. Naarmate ik zuidelijker reis worden de dagen langer is mij reeds opgevallen.

Nou dikke zoen,
Remi