Insomnia in North-Alaska

Alles gaat goed met ons en we hebben de afgelopen week goed weer gehad en bijna geen bereik met de telefoon, sorry. We vinden de reacties erg leuk.

Vanuit Valdez hebben we een heuse expeditie gemaakt. We moesten eerst een eind met een motorjacht waarna we met een kano -de boot kan daar niet meer varen - verder zijn gegaan naar Columbia Glacier. Vier toeristen (waaronder Vief en ik) en vier personen begeleiding waaronder de schipper. Twee personen in een kano, Vief achterin met het roer en ik dus voorin. We, en onze spullen, werden voor vertrek helemaal in het plastic verpakt en we kregen het idee dat we naar de Noordpool gingen. Nou daar leek het wel op want we gingen met de kano door ijsvelden en vlak langs helder blauwe ijsblokken die in het water drijven waar dolfijnen, zeeotters en zeehonden met ons meezwommen. Het regende de hele expeditie, het was erg koud en soms bikkelen door dat ijs maar dat kon de pret niet drukken. Vief heeft haar best gedaan de vallende ijsbergen te ontwijken.

Van Valdez zijn we naar Fairbanks gereden waar de Alaska Highway eindigt en normale wegen naar het noorden niet meer bestaan. Daar mochten we van de RV Rental niet meer komen maar we wilden nog een paar honderd km. noordelijker. Geen carrental die ons wilde verhuren voor die "weg" The Dalton en uiteindelijk hebben we bij een gespecialiceerd bedrijfje maar gelijk een dikke Ford Escape, SUV All Wheele Drive gehuurd uitgerust met 6 cylinders en een CP systeem (bakkie) waarmee je kan praten met de truckers die je info geven bij mogelijk gevaar op de weg en zijn we twee dagen op pad gegaan. Ik vond die beruchte weg, waarlangs wel veel kruisjes staan, best meevallen en bombardeerde het tot mijn prive circuit waarover ik met die SUV naar hartelust letterlijk heb kunnen scheuren. Met mijn bakkie speelde ik Rosco P Coltrane na in opdracht van Boss Hog in persuit naar Bo en Luke. Alleen dat was het geld al waard! We zijn over de poolcircel tot Wiseman (Coldfoot) gekomen (look it up). De meest noordelijke plek van onze reis, het achterland van Alaska. Het is die nacht helemaal niet meer donker geworden.

Denali NP was ons laatste hoogtepunt waar we drie nachten de camper hebben geparkeerd in het NP op een mooi terrein in de bossen. We hebben veel wild en blauwe luchten gezien. Gisteren, de laatste dag dat we konden hiken moest het er natuurlijk nog van komen. Vief zei, fuck Grizzly! We hebben nog hard gepraat en ineens loop je er recht op af. Steek in je hard! Het eerste wat ik dacht is, heeft het kleintjes want dan is 40meter echt te dicht bij en gaan er vervelende dingen gebeuren. 300m is de veilige afstand. Ik zag dat hij ons niet zag en konden we weglopen in looppas. Gelukkig geen `stand your ground` strategie. Toen we stonden te bekomen van de schik, drie min. later, zag ik hem gewoon weer aankomen! Hij volgde onze geur en dan wordt het echt niet leuk meer. `S avonds rangers langs de camper en moesten we formulieren invullen en alles navertellen. De beer scheen volgens hen nieuwsgierig te zijn geweest zonder ons gezien te hebben :(

Vanmorgen vroeg hebben we de camper van Denali naar Anchorage gereden waar we het na 7130km. (incl. SUV), zonder krasje natuurlijk, hebben ingeleverd. Daarom zijn we in Seattle begonnen, zodat we `one way` konden rijden (Anchorage ligt ook in de US). We hebben gepoogd zoveel mogelijk kilimeters tijdens reisdagen af te leggen zodat we ook veel dagen niet hebben gereden. De rest van de middag gaan we de stad verkennen en morgenochten vliegen we via Minneonapolis naar Amsterdam. Helaas geen rechtstreekse vluchten. We hebben met plezier onze verslagen geschreven; komen jullie ook nog eens ergens ;)

Groetjes uit Alaska,
Remi en Vief