Many times into Zimbabwe

Gelukkig stond er een hek om de lodge nabij de delta en de tent was erg charmant. Omdat ik graag een beeld wilde hebben van de delta heb ik een dag later een vliegtuigje geregeld en een scenic flight genomen over de Okavango Delta op nog geen 150 meter hoogte en ik zat naast de piloot. Ik had een eigen stuur maar daar mocht ik niet aankomen. Was echt heel spannend in dat kleine vliegtuigje op die laagte en ik hoop dat mijn camera waterdicht is want die werd nat van angstzweet. Als hij nijlpaarden, olifanten of buffels zag dook hij er naartoe. Dieren fotograveren in die toestand was wat lastig. De schoonheid van al die kleuren groen was echt onwerkelijk en zeer ontroerend. Olifanten rennen door het water in de ongerepte wildernis. Hier doe ik het allemaal voor. Ik heb ook samen met een deltabewoner een dagsafari gamaakt in een soort kano in Okavango Delta NP. Het was een paar uur rijden door de natuur met de jeep om daar te komen. En omdat ik voor de hele exercitie had betaald en er plek was voor 15 personen in de safarijeep hebben we allerlei bushbewoners een lift gegeven van kraal naar kraal. Echt fantastisch. Met de kano moest hij navigeren in het water langs de nijlpaarden en het was echt bizar mooi maar hartfalen als zo'n monster ineens opduikt voor de kano (zie foto). We zijn daar ook drie uur gaan lopen in de middaghitte langs kuddedieren en nijlpaarden en lopend heb je een totaal andere interactie met dieren dan met de jeep. Ook een andere hartslag overigens. Ik ben toen gestopt met de malariapillen want ik ben daar een aantal dagen en nachten flink door van slag geweest en het ging gelijk beter. Ik heb die verspilde energie echt nodig.

Van Maun heb ik een niet comfortabele bus genomen naar Nata (4uur) te midden van de lokalen. Dat is het leuke van reizen maar het ging erg goed. Wel wat onzeker soms. In Nata, een stoffige plaats aan de weg die zijn betekenis ontleend aan een T-junction heb ik geslapen in de enige maar dan wel weer mooie lodge. Ik hoorde daar fluitjes, banjerde door zanderige straatjes naar een voetbalwedstrijd. Goed opletten want in Sudan dachten ze dat ik een scout was en in India moest ik meedoen. Ik voelde mij weer een reiziger. Ik moest daar de volgende dag een ander busje nemen naar Kasane maar het was zondag en er reed niets die kant op of was vol dus daar stond ik weer aan een zanderige kruising, belaagd door honden nota bene. Maar ze doen hier klaarblijkelijk aan carpoolen voor weinig dus ineens zat ik in de auto en tijdens die rit rijd je gewoon langs veel olifanten.

Kasane is gelegen aan de Zambezi rivier in Chobe NP en ligt aan een 4 landenpunt. In dat stadje gelegen in de wildernis aan de Zambezi en Chobe rivier die de grens vormt met Namibie, heb ik ook 3 nachten geslapen in een prachtige self catering kamer bij een villa met grote veranda en tuin aan de Chobe rivier. Als het donker wordt hoor je schoten in de lucht om olifanten, buffels etc uit het dorp te houden en de opzwepende Afrikaanse drum die als tamtam gaat van dorp naar dorp. Dit is Afrika! Ik kan inmiddels na 06.30 douchen maar nu beginnen de safari's 05:50. Ik heb daar gedurende die dagen 4 safari's gemaakt; sunrise gamedrives en sunset boatcruises. Als het avond wordt vaar ik over de rivier en zie heel veel olifanten uit het bushveld naar de rivier komen om te drinken uit en te spelen in het water. Wat een theater en wat een mooie wereld. Ik heb alle continenten minimaal twee keer bezocht maar Afrika raakt mij het meest. In de middag, als de zon hoog staat en het heet is rust ik uit tussen de safari's in en haal boodschappen en organiseer mijn spullen, geld, was en papieren.

Van Kasane heb ik een taxi genomen naar de grens van Botswana en lopend naar Zimbabwe gegaan. Wel cool helemaal alleen met mijn backpack naar Zimbabwe lopen. Grens formaliteiten. Alleen aan de andere kant van de grens was weinig vervoer en moest veel Usdollar betalen voor een rit van 1 uur naar Victoria Falls. Ik voel dat haarfijn aan en weet dat ik moet bluffen. Guy's, I have cross here many times and it is always 20 dollar to Vic Falls. Oh... and ah... and yes sir sure thing boss. Dus zat ik ineens een uur bij een mafkees in de auto die mij via een prachtige route door de wildernis naar Victoria Falls heeft gereden. Hier zit ik nu in een kamp in een eenvoudige hut maar in de avond hoor ik de watervallen bulderen en begrijp dat ik zo nog nooit in slaap ben gevallen. Ik ben de afgelopen tijd dus in Botswana geweest en ben gisteren aangekomen in Zimbabwe. Ik heb echt bijzondere mensen ontmoet; mister Press en mister Yazz en Nelly en Tolidi. Het heeft allemaal een eigen verhaal. Straks de watervallen bekijken en constateren dat ze echt groter zijn dan Igazu waar ik vorig jaar was in Brazilië.

Kus van Mugabe.