No Fuji summit

Het was erg slecht weer die dagen in Mt. Fuji NP. Vroeg in de ochtend werd ik opgehaald door een taxi die mij in 45min naar een bergstation bracht teneinde de beklimming te beginnen. Ik had uitgerekend dat ik met een busje veel te weinig tijd zou hebben want die starten erg laat buiten het klimseizoen. Van het bergstation liep ik naar de start maar die bleek gesloten en was afgezet met touwen. Later begreep ik dat ze dat doen om toeristen te weren voor de trail maar dat serieuze hikers op eigen risico en zonder hulp het officieel gesloten pad mogen betreden. Gelukkig want ik was natuurlijk over de afzetting gestapt maar het zat me niet lekker. Ik was alleen op de meest beklommen vulkaan. Heel vreemd. Het weer was op die hoogte nog redelijk en ik zag andere vulkanen gehuld in wolken en was onder de indruk. Ik zat tussen twee wolkenlagen in en zag dat de top van Fuji was omgeven met zwarte wolken. Heel bedreigend en intimiderend op die hoogte. Koude slagregens, rukwinden en donder waren het gevolg. Ik was bang voor blikseminslag en besloot direct aan de afdaling te beginnen. Fuji didn't want me there. Geen hulp zou mij worden geboden en dit was onverantwoord. Ik zou ook niet in de krater kunnen kijken met dat weer. Het was erg frustrerend dat Fuji op de ochtend van ons vertrek goed te zien was en het weer goed was. Maar we moesten gaan vanwege een reservering in Kyoto. Die dagen hadden de Japanners namelijk vakantie en het was enorm druk in het land.

Kyoto dus. We sliepen vier nachten in die stad in een appartementje met keuken in een woonblok (soort airbnb) met zicht op een tempelcomplex en sunset vanaf het balkon. Het was weer rond de 30graden die dagen. Kyoto is het culturele hoogtepunt van Japan en derhalve erg toeristisch, ook bij de Japanners. De stad is gelegen in een vallei met aan weerszijden groene heuvels. In en aan de voet van die heuvels zijn traditionele wijken met smalle straatjes, lichtjes en historische huisjes en tuinen met vijvers. Een openluchtmuseum, het decor voor een film (Unesco). Dat beeld wordt compleet als je hier en daar een geisha tegenkomt. Door die straatjes kan je uren wandelen van heiligdom naar heiligdom waar de Aziaten hun boeddhistische rituelen uitvoeren. Wat kan je hier doen en wat kan je daar doen vraagt Anna-Nyira en de Aziaten laten haar zien hoe het moet. We hebben nog een dagtrip met de trein gemaakt naar Arashima, een bamboebos, prachtige oude tuinen en tempels gelegen in de heuvels. Dat bamboebos was surrealistisch, exotisch en sereen.

Van Kyoto hebben we een bullettrein naar Hiroshima genomen (1.5uur) waar we nu voor de afwisseling twee nachten slapen in een hotel. We moesten dringend de was doen. Hiroshima staat in het teken van een gebeurtenis in de geschiedenis die lastig te begrijpen is (Unesco). Een keerpunt voor het gebruik van kernwapens. Dit geweld op deze schaal is niet menswaardig. Maar welk geweld wel? Wat legitimeert het gebruik van een kernbom? Ik heb genocide monumenten gezien in Rwanda, Bosnië, Congo, Berlijn en Vietnam maar een kernbom..... Weet je dat er op dit moment in acht landen kernwapens op scherp staan die in drie minuten kunnen worden afgeschoten. Vief en ik hebben beurtelings het museum bezocht omdat je dat een kleuter niet aan kan doen, daarna monumenten bekeken. We hebben gisteren een dagtrip gemaakt van Hiroshima naar Miyajima (Unesco) met een tram en een boot. De meest gefotografeerde shrine (Shinto) van Japan die tijdens vloed in het water staat, pagoda's en tempels gelegen aan de voet van, en op een heilige berg. Where gods dwell. Een van de mooiste plekjes waar ik in Japan ben geweest.

Noord-Oost Azië is veel meer Westers dan Zuid-Oost Azië. Tien maal duurder, minder authentiek en fruit is niet overvloedig aanwezig. Voordeel is efficiëntie, hygiënischer en hassle free. In cultureel opzicht is Japan echt een belevenis. Boeddhisme is van een andere school dan in bijvoorbeeld Mongolië, China en Nepal. Het is hier meer Shinto. Wat een verschil met de islam in de Arabische wereld waar ik graag verbijf. De enige overeenkomst is dat je overal je schoenen moet uit doen. Je zou hier goed kunnen reizen met een rolkoffer. In Afrika is dat lastig want dan zou je koffer niet veel rollen. We hebben wellicht veel gevraagd van die kleine en moesten haar regelmatig corrigeren. Ze was veelal druk en dat kwam niet altijd goed uit. Luisteren gaat thuis goed maar hier minder. De boodschap lijkt niet goed meer aan te komen vanwege al die prikkels en indrukken. Maar lopen kan ze als de beste en zonder zeuren zoals thuis. Zij is als enige niet ziek geweest en ik heb 3kg zakdoekjes verbruikt. Ik kon ook niet wennen aan die gekke knopjes op de wc bril. De kleine kunststof badkamers hier geven je het idee dat je in een camper staat te douchen. De reis was veel zwaarder en duurder dan ik aanvankelijk dacht, maar zeer de moeite waard.

Straks nemen we de rakettrein (woorden van Anna-Nyira) van Hiroshima naar Fukuoka (1uur) in het Zuiden van Japan waar we onze laatste middag verblijven, de spullen organiseren en nog een nacht slapen. Ik heb het namelijk zo gepland dat we vanaf Fukuoka rechtstreeks met KLM naar Amsterdam kunnen vliegen. Dan zijn we zaterdagavond thuis. Dat zal wel wennen zijn aan zo veel ruimte in ons huis. Ik hoop dat mijn handgemaakte samoerai zwaard met de post zijn weg vindt naar huis.

Groet,
ons