Lonely hiker in Indonesia

Jakarta, het resultaat van onze expansiedrift, een mierenhoop maar dan zonder enige structuur en orde. Het verval van de meeste van "onze" VOC gebouwen. Het enige wat ontbrak was vee op de weg zoals in soortgelijke metropolen. Van de Old Harbour naar Old Batavia met de buggy lopen is een grotere uitdaging dan het beklimmen van een vulkaan in Congo. Natuurlijk ook off the beaten track genavigeerd door spannende markten ectetera. Na een volle dag heerlijk lopen door bloedheet Jakarta moest het vuil van ons worden afgewassen. Zei Anna onder de douche; hier zijn lekker geen mensen. De aandacht die ze krijgt is buitenproportioneel en veelal ongepast. Aanraken en wangknijpen. We hebben ogen tekort maar natuurlijk alles onder controle. In Jakarta zijn we opgehaald door Yuli, onze chauffeur waarmee we via mijn route naar Bali rijden.

Door het groene landschap en klene dorpjes naar Pangrango Gede NP, een uur voorbij Bogor gereden en daar aan de voet van de vulkaan Gede in een guesthouse geslapen. Van 5 sterren naar iets meer behelpen, insecten en improviseren. Maar veel charmanter dan de dure hotels waar we zijn gebleven. Na een week tropische hoofdsteden voelde het platteland met bananen- en palmbomen en krekelgeluiden als een rustplaats. Dat was ook de bedoeling want het gezin had dringend rust nodig. Dus heb ik in een 10 uur en 20 km. durende grensverleggende exercitie illegaal de vulkaan Gede beklommen van 1500 naar 3000meter. Met een vergunning en registratie moest ik namelijk een gids meenemen maar Yuli ritselde wat, kocht wat lui om en ik kon alleen de vulkaan beklimmen. No sir, i am a lonely hiker. Prachtige klim door de jungle, hete watervallen en over de kraterrand. Ik had een strak tijdpad. Een dag to return is eigenlijk to much en de meesten blijven daar slapen. Ik was net voor donker terug met een geblesseerde knie door de afdaling en een zeer lichaam.

En omdat ik veel spierpijn had, zijn we naar Cipanas nabij Garut gereden en in een spa resort gebleven met houten cabins aan mooie japanse vijvers en een eigen hot spring in de badkamer. We zijn daar naar de vulkaan Papandayan gereden door kleine bergdorpjes en uiteindelijk off road naar de vulkaan. Met onze hulp is mijn dochter vervolgens over de oude lavastromen naar het hart van de vulkaan gelopen langs modderpoelen en swavelrook. We stonden in de krater. Mijn kleine meid beklimt vulkanen! Dat mag ook wel want ze is immers al twee.

We zijn gisteren in Pangandaran aangekomen na weer een prachtige route langs rijstvelden en we blijven hier drie nachten in een hotel aan de zee. Alles gaat goed en de chauffeur Yuli is behulpzaam, aardig en ook een soort gids. Hij is de perfecte gids en onderdeel geworden van het genootschap. Sommige gebieden zijn behoorlijk streng islamitisch en spirits zijn nergens te krijgen. Tja, dan maar bier. Ik heb het zo gepland dat de routes niet te lang zijn en Anna-Nyira heeft een prima autostoel die niet makkelijk te regelen was. We doen kleine boodschappen in de Indomaret en eten gefrituurde tofu, tempe of dodol als snack. Die kleine vraagt meer dan je kan beantwoorden en heeft een tekening gemaakt voor Yuli. Alles gaat nu een stuk soepeler en we zijn aan een relaxed deel van de reis begonnen. Namens Vief bedankt voor alle felicitaties inzake haar verjaardag.

Ik plaats nog wat foto's.
Kus van ons uit Java.