Sudan; where to Niles merge

Ik heb 11 dagen om twee steden en omgeving te bezoeken die al lang op mijn lijstje staan. Dan ben ik 6 uur voor de wisseling van oud en nieuw en de daarmee samenhangende verjaardag van Anna-Nyira weer bij mijn gezin. Weer Afrika, maar dan een islamitisch deel. Ik vlieg rechtstreeks naar Khartoum omdat ik daar graag de samenloop van de blauwe en witte nijl wil zien. Omdat ik in Oeganda de oorsprong van de witte nijl, lake victoria, heb gezien en in Egypte van Luxor naar Aswan over de Nijl heb gevaren. Vanuit Khartoum, de hoofdstad van Sudan, ga ik ook twee dagen de verlaten Sudanese woestijn in teneinde oude bizarre piramides te zoeken van de zwarte faraoos en Nubische koningen. Ik heb pennen meegenomen en een foto van Samson om eventuele bandieten te verleiden mij met rust te laten. Met uitzondering van veel provincies, deelstaten en grensgebieden en de (burger)oorlog in Darfur en met Zuid Sudan en zonder machettes is dit land heel veilig.

Het regelen van een visum in den haag was niet makkelijk en ik moest in Khartoum ook nog meerdere vergunningen regelen. Uiteindelijk kon ik door de wijken van deze metropool struinen en dat is echt bizar en stoffig. Een grote Afrikaanse stad in een zandbak die ze de Sahara noemen. Het is nu erg fris voor Khartoum, rond 32graden. Ik houd mij aan de regels van de sharia, islamitische wetgeving, want op veel zaken staan stok en zweepslagen. Gelukkig drink ik geen alcohol en ben ik streng religieus en vind ik vrouwen minderwaardig, dus ik loop geen risico de stok te krijgen, of erger. Die Zuid Sudanesen zijn ook eikels. Ik ben lief hoor meneer Bashir.

Ik vind Khartoum downtown met de ministeries en leger anders dan Omdurman, een echte woonstad met complete chaos natuurlijk. Ik voelde mij daar in de souq en chaos als enige blanke niet echt op mijn gemak maar later was de cultuurschok weg en kon ik de Sudanesen leren kennen. Prima lui; vriendelijk, toegankelijk en geïnteresseerd. Liep ik een oud zanderig stadion binnen waarvan ik wist dat daar voorheen andere voorstellingen waren dan voetbal, kwam men snel tot het besef dat ik uit Holland kom, noemde ze tien dutch players en werd de minister van sport van het veld gehaald om mij welkom te heten. Iedereen moest opzij en hij gaf mij de beste plek en toen kwamen ze mij ook nog filmen en fotograferen. Ik was die avond naar het schijnt op de staats tv. Dutch scout in Omdurman!

Toen begon het avontuur in de Sudanese woestijn, een rit van 300km ten noorden van de stad door Sudan.  Chauffeur/gids/jeep geregeld en twee dagen tempels, piramiedes, zand, Nijl, checkpoints, en dorpjes gezien. De bevolking hier is waanzinnig vriendelijk, zoals in Iran, en willen alleen je aandacht. Bizarre toestanden en grappige situaties meegemaakt met die lui in de Sahara. Ik bracht de nacht door in de woestijn onder de sterrenhemel in een kamp met een paar  tenten op houten vlonders ingericht ala Livingstone. Begrawiya staat in de top tien, zie foto! Binnenkort wordt de top tien na tien jaar reizen en denken bekend gemaakt.

Morgen wil ik proberen naar een kamelenmarkt te gaan aan de rand van de stad. Dat zal niet vanzelf gaan weet ik na mijn ervaringen. Ik twijfel daar iets te kopen, kamelen zijn meer waard dan vrouwen heb ik mij laten vertellen. Die avond, in de avond van eerste kerstdag vlieg ik naar Cairo waar ik laat aankom. Daar waar de Nijl zijn weg door de Nijldelta vindt teneinde in de MZ uit te monden.

Ik plaats nog wat zanderige foto's. Ik kom net uit de Sahara en de eigenaar vd guesthouse heeft een akkoordje met de autoriteiten dat er alcohol geschonken mag worden binnen de compound op kerstavond. Super duur natuurlijk.

Fijne kerstdagen gewenst en kus uit Khartoum.