Bus 45 naar Leiden in Cuba

Ik ben vandaag teruggevlogen naar Cancun, Mexico. Ik pak hier mijn "oorspronkelijke" vliegroute morgen weer op. Richting Amsterdam deze keer! Bij nader inzien heb ik veel te veel gevlogen deze reis. Elke keer alleen zwervend over die int. luchthavens. Vooral Cancun begint de keel uit hangen. De lokale zwervers in terminale dos beginnen mij nu ook te herkennen. Alles is goed gegaan. Niet altijd even makkelijk maar vooral heerlijk! De beste week, was de laatste. Toch anders reizen met een auto. Soms keken de Cubanan wel raar wanneer ik alleen uit de auto stapte op de meest desolate plekken.

Een soort nepmercedes, was het voertuig waarmee ik door Cuba ben gaan rijden. Behoorlijk beschadigd maar prima auto. Soms was de weg echt prima en soms was het....... Ik ben maar drie keer door de politie aangehouden. Ik haalde in 1 keer 2 paard/koe en wagen, 15 geiten, drie andere "voertuigen" en een fietser in. Toen werd ik aangehouden omdat ik al deze weggebruikers over de dubbele doorgetrokken streep zou hebben ingehaald. Een streep zag ik niet echt, weer die verf denk ik. Ik denk dat hij bedoelde; de dubbele doorgetrokken pothole. Kreeg een waarschuwing. Vriendelijke figuren die agenten. Er zat een keer een ezel op de motorkap (zie foto vd auto) en ik zat een keer ineens bij iemand in de tuin toen ik weer een gat moest ontwijken. De blik van die vrouw... Heb maar 10 CUC gegeven voor nieuwe plantjes. De Cubanen willen ook allemaal meerijden. Je moet goed weten waar je de weg vraagt, anders zitten er ineens 8 man en drie kippen in je auto. Een andere chauffeur is vaak de oplossing. Maar ik wilde niet flauw doen en heb uiteindelijk wel 15 keer mensen in de auto gehad. Was best leuk eigenlijk. Mijn hemel, het hele gremium is de revue gepasseerd. Soms 300 meter en soms een uur. Maar alleen achterin natuurlijk.

Na Havana (Unesco) ben ik via de stad Camaguey (Unesco) naar Desembarco del Gramna (Unesco). Het punt waar Fidel Castro en zijn 82 kornuiten aan land zijn gekomen om Cuba te bevrijden van die andere figuren. Off the beaten track, zeg maar. Tjeetje ik wilde het wel 5 keer opgeven. Slechte wegen, geen bordjes, verdwalen en noodweer. Ik kon daar ook niet met Cubaanse Dollars betalen maar met Cubaanse Pesos die niemand dan weer wilde wisselen. Maar ik ben er gekomen, met mijn kompas! Moest ook nog door de mangrovebossen, muggen en hitte lopen in het park maar toen... eindelijk.... gewoon een oude steiger. Maar wel bijzondere exercitie.

Toen ben ik via de ruige Zuidelijke route naar Santiago de Cuba gereden. Een zeer mooie route, een heerlijke drive. Net te doen met de gewone auto. Soms een beetje listig door best hoge half ingezakte bruggen, onverharde stukken en veel gaten in de weg. Nou ja, als die weg er was. Sommige stukken lekker kunnen scheuren, dan dacht ik weer aan de Dalton Highway, dat is pas rijden. Andere stukken heerlijk met MP3 in de oortjes. Dat was echt een belevenis, de Caribische zee aan de Zuidkanten de bergen aan de Noordkant. Santiago de Cuba (Unesco) vond ik niet veel aan. Snel weer de landscapes opgezocht en via de geboorteplaats van de geliefde Castro naar de mooie stranden in het Noorden gereden. Lekker hoor, je zwemt zo de bar in¡ En omdat het all-in was, heb ik dus heel wat baantjes getrokken. Daarna ben ik in 1 keer helemaal naar Havana gereden. 800km. in 10uur. Maar ik heb wel die baantjes kunnen trekken...... Je ziet in Cuba oude gele Nederlandse NZH bussen met de naamplaatjes er nog op. Fantastisch. Een gift van Ned aan Cuba. Ik heb o.a. bus 45 naar Leiden gezien en een bus echt propvol met het bordje, geen dienst. Waanzinnig¿¡

Vandaag nog naar een openbaar strand geweest in Cancun. Echt erg, al die Mexicanan op dat kleine stukje want de mooie grote stukken in Zona Hotelera zijn natuurlijk voor de blanken. Zona Hotelera is het Dubai van Mexico. Ik zit natuurlijk gewoon in ciudad Cancun. Morgen vlieg ik naar huis en dan ben ik zaterdag thuis. Sorry Vief, afgelopen met je rust¡¡¡

Mijn laatste woorden zijn voor Mohamed al Bouazzizi*.

Groetjes uit Yukatan
En hopelijk tot snel
Kus voor iedereen
Remi

*Op 17 december 2010 stak een jonge afgestudeerde man (fruitverkoper), Mohamed al Bouazzizi, zichzelf in brand om te protesteren tegen de hoge werkloosheid en corruptie in Tunesië. Hij ontketende een verandering in de arabische wereld en in de geopolitieke verhoudingen. Respect!