Driving The Alaska Highway

Hey hier zijn we weer. We hebben de afgelopen week erg mooi weer gehad en bijna geen bereik met de mobiele telefoon dus hebben we weinig kunnen sms`en. Naar mate we noordelijker rijden zien we meer beren en andere dieren zoals Eland, Bever, Caribou, Buffalo, Vos, Grizzly en Zwarte Beer en Coyote waarvan 1 hongerige verknipte Coyote die de camper in wilde komen.

Dawson Creek, mile 0 van de Alaska Highway. Een weg van 2640km door de Yukon Territory helemaal naar Fairbanks, Alaska. Een highway vol avontuur, een highway door de wereld. We reden door (semi)Alpiene gebieden langs de besneeuwde bergen en dagen lang door taiga`s en semi-toendra vlaktes en hebben vooral heel veel Pinetrees gezien. Misschien wel een paar miljard. We zijn in grote lijnen, via Whitehorse gereden en hebben daar de Klondike Highway genomen naar Skagway en daar de camper op de ferry naar Haines gereden. Van Haines zijn we naar Valdez gereden. Er zitten echt erg mooie stukken bij. We zijn dus van Canada naar Amerika (Alaska), van Amerika naar Canada en weer naar Amerika (Alaska) gereden. Klinkt ingewikkeld maar dit is de enige manier om over land naar Glacier Bay NP (Unesco) te rijden dat in de meest zuidelijk punt van Alaska ligt.

Vanuit Skagway, een oud goudzoekers stadje, hebben we Glacier Bay NP bekeken. En wel vanuit de lucht! Ik had thuis reeds contact gehad met de piloot en we hebben in Skagway een paar keer met hem gebeld of de omstandigheden goed waren. Uiteindelijk kwam hij ons ophalen met zijn vliegtuigje. Paul heeft als enige ski`s onder zijn vliegtuigje die hij over de wielen kan trekken (zie foto), en ik mocht voorin! We hebben met hem over Glacier Bay NP gevlogen omdat het de enige manier is om er iets van te zien. Het was erg spannend in die kist boven de besneeuwde bergen, dichtgevroren fjorden en spectaculaire glaciers. Mijn mond viel open van wat ik allemaal zag door zijn grote ramen. Maar toen werd het echt eng; Paul wilde een glacierlanding maken (zoals afgesproken) en trok de ski`s over de wielen. Nee, niet op een grote glacier, dat was volgens hem te makkelijk dus kozen we een, naar zijn woorden, meer dramatische plek. Circelen en zoeken naar een plek daar in dat ruige gebied te landen. Ergens hoog in de bergen had hij een geschikte plek gevonden en toen werd het stuntvliegen. Rakelings langs de bergtoppen en door nauwe passages, zeer spectaculair recht op een klein stukje ijs en op het laatste moment trok hij vol op omdat hij te veel tailwind had en dan zouden we over de glacier heenschieten de afgrond in en dat wilde we niet meemaken... zei hij. Genoeg was genoeg voor ons, geen rollercoaster meer, zelfs ik vond het iets te gevaarlijk worden en toen zijn we na ruim 100minuten teruggevlogen. Het weer zat gewoon niet erg mee. Maar de foto`s zijn mooi en de ervaring om niet te vergeten :)

We zitten nu dus in Valdez, Prince William Sound, Alaska, van -9 naar -10 uur tov Nederland. We zitten hier nog wel een paar dagen en proberen ook hier erg bijzondere dingen te gaan doen voordat we echt naar het noorden gaan. Alaska, The Final Frontier, zeggen ze hier. Nou, dan zijn ze nog niet in Siberie geweest waar we een maand of zeven geleden nog waren. Eigenlijk ligt het vlakbij Alaska, alleen even de Straat van Bering oversteken ;)

Mam, gaat alles goed met mijn Baobabboom?
Taco, er ligt nog kaas en langhoudbare melk in de koelkast. Alleen even de sleutels halen bij je schoonouders.

Groetjes uit Alaska,
Remi en Vief