Welcome back in Egypt

Ik ben reeds in Egypte geweest. Vanuit Luxor over de Nijl door het oude Nubië tot aan de grens met Sudan. Ik ben nu in onder andere naar de piramides/sphinx/Gizeh en Memphis en Sakkara (alle Unesco) geweest, bijna 5000 jaar oud en naar hét museum. Dat wereldberoemde museum. Eindelijk! Ik vind het ook prachtig te zien hoe de grote Nijl door deze miljoenenstad slingert richting de Nijldelta naar de Middellandse Zee.

Tijdens mijn wandeling door deoude binnenstad van Cairo / islamic city (Unesco), een gebied met veel moskeeën, medrassa's en zeer drukke markten ervoer ik weer de sfeer van het Midden-Oosten. Heerlijk. En onbeschrijfelijk! Dat lopen door die wijken, de drukte, de geuren, de straatverkopers, de chaos..... ach - voor de trouwe lezers - ik val in herhaling. Ik had besloten het toch zonder gids te doen tijdens deze hectische tijden. Ik was bijna alleen in bijvoorbeeld islamicic Cairo, hoogtepunt van Cairo, en bijna geen toerist te bekennen. De Egyptenaren zijn zeer vriendelijk, bijna niet opdringering (met uitzondering van de piramides) en beseffen zich dat mijn aanwezigheid het nieuwe begin kan zijn. Ze doen echt hun best te laten zien dat het weer kan. Dat het veilig is en roepen; welcome back in Egypt. Ik voel mij vereerd dat ik die persoon ben. Geen vergelijking met de 8 jaar terug toen ik in dit land was. Ik had dit niet verwacht en kon zonder problemen lekker zwerven door de stad. Shappoo egyptenaren. Wat een stad, de grootste van Afrika met meer inwoners dan in Nederland en wat een geluid en tijdens rush our is het een gekkenhuis en dan steken ze ook nog vuurwerk af vanuit rijdende jeeps. Khartoum is een rustig dorp vergeleken Cairo.

Ik ben een paar keer dwars door de Nijldelta gereisd, een dagje met de trein van Cairo naar Alexandrië geweest en met een chauffeur naar Islaimia en Suez teneinde het zwaarbeveiligde Suezkanaal te bekijken. Ik constateer dat de Nijldelta niet de mooiste plek is op aarde. Een vuilnisbak zo groot als half Nederland. Contrasterend en confronterend dat de machtige Nijl in zo een mooie plek ontspringt in Oeganda en in de Nijldelta, waar deze rivier eindigt, verandert in een vuilnisbak. Ik heb gelukkig het juiste loket en perron gevonden naar Alexandria. Alexandrië was één van de vele steden die werd gesticht door Alexander de Grote. Veel romeins-Griekse antiekiteiten gezien. Heel laidback die stad. Het hippe centrum en de zee. Iemand in de Sahara in Sudan vertelde mij dat hij niet kan leven zonder de woestijn, i am a desertman, en toen ik vanuit het centrum van Alexandria naar de zee liep, deze kon ruiken en de meeuwen kon horen voordat ik de zee zag, besefte ik mij, i am a man of the sea. Nooit ga ik wonen ver van de zee. Ik kwam daar thuis. Het oude deel is weer een complete chaos met dieren, modder, traffic en was ik daar in een oude Daf taxi verdwaald in de slobbenwijken. Wat ik daar zag!

De dag met chauffeur teneinde plekken te zoeken om het zwaarbeveiligde Suez kanaal te bekijken was spannender voor mijn gids dan voor mij. De beste man was doodsbenauwd toen ik hem bewoog militaire obstakels te omzeilen, millitairen met geweren om te kopen en fotoos te maken waar dat niet was toegestaan. Als het lukte moest hij lachen en gaf mij een hand. Ik reed met de auto in een militaire zone om het kanaal te bekijken. Fortune favors the bold. Op het snijvlak met de Sinai waar ik luchtafweergeschut in de woestijn zag staan. Wat een dag!

De reis in het teken van de Nijl en piramides is ten einde gekomen. Mijn hoofd zit vol en ben erg vermoeid. Ik plaats nog wat foto's. Kus van Rémi.